Тој 3 мај, д-р Ивана Стефановиќ, лекар за итна помош, била повикана од нејзината ќерка од училиштето „Владислав Рибникар“ и ѝ рекла: Мамо, прати екипа за итна помош.
Како што рече д-р Стефановиќ, таа не работи на терен, туку во Едукативниот центар.
– Таа ми вели: Мамо, те молам не прекинувај, итен случај е. Тоа ми го кажува со толку мирен глас. Таа е шесто одделение, клас 6/4, за жал тоа што беше на списокот. Ми рече: Имаше пукање во училиштето, повредено девојче, можеш ли да испратиш брза помош? Во тој момент го слушам гласот на наставничката како нешто и кажува, а потоа ќерката вели: Мамо, не грижи се, повикот е примен. За тоа им кажувам на колегите, но убедени сме дека се работи за лажна дојава за бомба. Меѓутоа, тогаш информациите се спојуваат и размислувате зошто наставничката би кажала дека се вика мама ако има редовен начин. И така заминуваме во кол-центарот – изјави д-р Ивана Стефановиќ, а пренесе српски Курир.
На состанокот тоа утро беа шефот на педијатрија, раководителот на кол центарот, директорот, помошникот директор …
-Тоа беше редовна сменска средба со сите служби и трае многу време, бидејќи требаше да се пријават четири дена празници. Се упатуваме кон телефонскиот центар за да видиме што всушност се случува и тие велат дека добиле повик и веќе испратиле три тима. Во тој момент преку радио го слушаме гласот на д-р Стијачиќ да испрати се што имаме и јас заминувам со првиот тим таму. Пред се како мајка – рече д-р Стефановиќ.
– Нашите тимови се тука, комплетни се, а јас не им требам дополнително. Но дотогаш се јавува моето дете и вели: Мамо, безбедни сме и учителката не изнесе во Цветни трг. Во тој момент кога вашето дете е безбедно, а не знам дали ќе реагирав поинаку ако ситуацијата беше поинаква, најлогично беше да отидам со колегите и ако некој беше полесно повреден да им помогнам. . Без идеја што би можеле да најдеме таму.
Д-р Стефановиќ раскажа се што се случило од моментот кога таа и нејзините колеги пристигнале и влегле во основното училиште „Владислав Рибникар“.
– Веднаш се испратени првите три екипи, а последователно пристигнаа уште седум екипи на Брзата помош. Прво, прашувате дали местото на несреќата е безбедно. Веќе беше безбедно, а кога стигнав го видов наставникот по географија како поминува и полицијата веќе беше таму.
Местото беше обезбедено и само ни рекоа за истрагата да внимаваме да не ги згазиме чаурите и да внимаваме каде одиме. И токму таму го правите она за што сте тренирани – пристапувате и гледате по изгледот на телото – веднаш ви е јасно на кого не можете да му помогнете.
Таму се исклучуваш, но потоа влегуваш во одделението каде мојот колега, педијатарот, веќе ја направи тријажата. На почетокот гледате дали личноста дише или не. Кога пристигнавме сите, секое дете имаше по еден тим и тоа е концептот на итната медицина – дека секој тешко повреден мора да има еден тим – објасни д-р Стефановиќ и додаде:
– Како што влегов, му приоѓам на детето кое дава знаци на живот и оттука почнуваш со проценката која секогаш мора да биде: дали е свесна, дали реагира на повици или болни дразби,, како таа дише и каква е нејзината циркулација. Мора да биде протоколарно колку и да сте запрепастени од целата ситуација. И тогаш кажуваш кој пациент оди со кој тим, па продолжуваш понатаму.
Има ранет учител. Ја ставаме на ’рбетната табла, ја вклучуваме инфузијата и тимовите почнуваат со повредените, еден по друг. Децата сите ги извадија за 30 секунди, бидејќи тоа не требаше да трае долго. Брзиот трауматичен преглед со сè што е спакуван на ‘рбетниот столб трае 10 минути.
Во тој момент немавме време прегледот да трае 8 минути, но траеше 30 секунди. Детето има најголеми шанси да преживее ако е на операционата маса во текот на златниот час, пренесува Курир, каде можете да го прочитате целиот текст.
