Уснија Реџепова, по долга и тешка бит ка со опасна болест, на 1 октомври 2015 година засекогаш замина, а нејзиниот животен пат воопшто не беше лесен.
Публиката ги обожаваше нејзините песни од почеток до крај, колегите ја почитуваа, а таа цел живот го помина во брак со човекот што бескрајно го сакаше.
Секогаш мирна, љубезна, насмеана и внимателна кон сите околу неа, таа беше еден од најдобрите примери дека животот ги сака оние што го сакаат.
– Мајка ми Сабрија беше Турчинка, а татко ми Јашар Ром, Џамбас. Татко ми не можеше да има деца со првата жена, па се ожени со мајка ми, вдо вица која веќе имаше син и ќерка.
Не роди уште четири и куќата беше полна со деца. Живеевме во сиромаштија, во теш ки услови, се мачевме да преживееме, но сепак тоа беше најубавиот период во мојот живот“, изјави тогаш Уснија.
За разлика од оние кои растат во просперитет, децата од скромните почетоци на животот едноставно немаат друг избор освен да се упатат кон светлината, што беше токму случајот на пејачката.
– Во Скопје немаше многу можности за забава, па затоа учествував речиси на сите секции во училиштето.
Имав девет неразделни пријатели со кои ги организирав сите забави во гимназијата, подготвував претстави и сакав да одам на корзо.
Додуша, Јашар и Сабрија можеа да ме придружуваат кога шетам низ градот, но само кога ги замолив да останат до девет навечер.
Мислеле дека една средношколка во тоа време нема што да бара на улица.
Друштвото ме пријави на натпреварот на млади пејачи на прославата на сто илјадитиот претплатник на Радио Скопје. За прв пат пред публика го отпеав големиот хит на Радмила Караклајиќ „Ајде на твист“.
Сакав да танцувам, па танцував и пеев на сцената. Публиката беше на нозе чекајќи го крајот на песната и тогаш ја добив втората награда.
Сцената ја чувствував како простор во кој владеам и на неа останав до денес“, изјави тогаш таа, а пренесува „Стори“.
Да потсетиме, легендарната уметница многумина ја сметаат за најголемиот македонски музички амбасадор, а за кралица на музиката официјално беше прогласена во 1976 година на еден музички фестивал во Индија, кога наградата и ја врачи Индира Ганди.
Македонската пејачка се упокои во Скопје на 74-годишна возраст.
Пејачката само една недела пред заминувањето била итно хос питализи рана од лекарите поради болест на дишните патишта која не ја излечила навреме.
Но, и покрај големите тешкотии во животот не ја изгубила надежта.
Нејзините последни денови биле многу теш ки. Стра дала, болките биле неподносливи, но сепак до последниот ден се трудела да биде во позитивен дух, што го призна во изјава за Курир.рс
– Не ме пуштајте да одам, останете со мене. Јас си одам! Завршив! Се борам колку што можам, сакам да ми биде подобро – изјави тогаш Уснија за „Курир“, повторно собра сили да продолжи:
– Секој ден се борам со бол ки и те шко дишам. Мојата состојба многу се влоши. Лежам во кревет, едвај седам.
Се обидов да станам да одам, но не можам да ги доддржам нозете.
Многу ослабев, како да не сум јас, луѓето не ме ни препознаваат. Пијам само вода, немам сила ни да јадам“, рекла тогаш Уснија, а оваа приказна ја пренесе Курир.рс
